Hallo allemaal.. Weer even een update vanuit het verre Suriname. Vorige week woensdag zijn we begonnen met onze stage in het AZP (Academisch Ziekenhuis Paramaribo). Woensdag om kwart over zes ons bed uit en op naar het ziekenhuis. Ik begin op de chirurgie en moest vandaag op de mannenafdeling beginnen met nog twee Belgische studenten. Ik heb eerst meegelopen met de artsenvisite en de rest van de dag niet veel gedaan. Aan het eind van de dag is er besloten dat ik naar de vrouwen kant moet (tegenover de mannen). De volgende dag dan maar naar de vrouwen toe. Ik had het er na vijf minuten al helemaal gezien! We hadden eerst de overdracht en daarna kreeg ik iemand aangewezen waar ik mee mee moest lopen die dag. We begonnen met een patiënt te baden (wassen). Die patiënt was zwakbegaafd en werkte niet echt mee. Mijn 'collega' was heel ruw en de tranen sprongen in m'n ogen toen ik haar botten gewoon hoorde kraken. Maar goed, veel tijd om na te denken had ik niet want ik werd snel weer bij de les geroepen. Ik heb de hele dag een beetje meegelopen en gekeken hoe ze het allemaal doen. Ik was zo blij toen het eindelijk drie uur was en ik naar huis kon.

Zo gaan de twee dagen een beetje voorbij en eindelijk is het dan weekend. We hebben een voetbal gekocht maar dat hadden we beter niet kunnen doen:0.. We hebben al zoveel gesloopt hier.. Maar we zien het maar als renoveren van het huis zodat er dan weer nieuwe spullen komen.. We waren lekker aan het voetballen en per ongeluk schoten we tegen de tafel aan. De poot vloog eraf.. Dag tafel, sorry Badloe (verhuurder van ons huis).. We zullen het nooit meer doen.. Vrijdag lekker uit eten geweest in T'Vat. Hier zitten alle Nederlanders die in Suriname zitten. Echt heel leuk! Zaterdag waren we van plan om naar de stad te gaan maar het regende dus we hebben ons huis maar eens een grote beurt gegeven. En ik kan jullie vertellen, dat is echt nodig als je met zeven studenten in één huis woont!! Ik krijg steeds meer respect voor m'n lieve ouders:) en besef steeds meer dat ik eigenlijk niet zonder ze kan.. Best lekker als de was voor je word gedaan, het eten voor je wordt gekookt en je bedje word verschoont, Pap die je overal mee helpt en mijn banden plakt. Nu moeten we het allemaal zelf doen met de krakkemikkige tweede-wereld-oorlog spullen die we hier hebben. Eén voorbeeldje: we hebben hier een soort van wasmachine. Het is een trommel inclusief een centrifuge. We moeten dat ding eerst in de douche sjouwen en dan de stekker in het stopcontact duwen. Dan onze kleren erin en met de douchekop warm water in de trommel spuiten. Dan een beetje sop erbij en ronddraaien maar. Er komt aan de achterkant een slang uit waar water uit komt en dat hadden we de eerste keer niet helemaal goed in het doucheputje gelegd dus heel de badkamer stond blank. De trommel draait ongeveer een kwartiertje en dan moeten we het overgooien in de centrifuge en daarna buiten aan de waslijn hangen. Misschien snappen jullie nu dat we niet zo vaak de was doen:).. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar zo'n groot verhaal kan internet hier niet aan.. "s Avonds hadden we geen zin om te koken en we hadden het er voor 1 keertje over om in de regen lekker naar de Mac Donalds te fietsen. Die zit hier niet zo ver vandaag.. Heerlijk om weer even lekker Hollands ongezond te doen.

Zondag weer naar de Engelstalige kerk geweest en daarna naar de familie Bijkerk. Hier hebben we weer een preek geluisterd en een beetje gekletst.
We worden hier 's avonds wel helemaal gestoord van die smerige muggen. We meppen de hele tijd om ons heen om maar zoveel mogelijk muggen dood te maken. Ook 's nachts word je volledig lekgeprikt. Onze benen zien er echt niet uit. Ze zitten ook werkelijk overal. Als we een keukenkastje opendoen komen er weer tien tevoorschijn. En overal in huis lopen vieze beesten. Maarja.. Wie het vieze niet eert, is het schone niet weert..

Gisteren (maandag 17 feb) riep het werk ons weer.. Nouja werk? Het gaat hier allemaal rustig aan hoor. Ik vond het gister echt leuk worden op mijn afdeling. S'morgens weer artsenvisite gelopen en de collega's maken ook steeds meer contact. Ik begin meestal met de controles. Pols, temperatuur en bloeddruk. De temperatuur meten ze hier echt nog met een ouderwetse thermometer onder de oksel. Ook een automatische bloeddruk meter kennen ze hier niet. We meten de bloeddruk op de ouderwetse manier met de stethoscoop. Wel super leuk om dit allemaal mee te maken! Vandaag heb ik een paar infuusjes en bloed geprikt. De echte taken van een verpleegkundige.. Heerlijk.. Het is nog steeds allemaal erg wennen maar dat komt vanzelf wel weer.

Het is al weer een aardig verhaaltje zo.. Ik ga nog even lekker relaxen in de hangmat en dan lekker slapen. Morgen om kwart over zes gaat de wekker weer...

Veel liefs uit Paramaribo..