#Einde VK#Begin SEH#Suriname#Paramaribo#AZP

Hallo iedereen,

Hier weer eens een verslagje uit SUriname. Is al weer een poosje geleden, dus ik dacht laat ik maar weer eens wat plaatsen.
Ik ben maandag begonnen op de SEH en heb het super naar m'n zin! Heel veel afwisseling en je maakt een hoop mee. Vandaag een behoorlijk agressieve patiënt die met de ambulance binnen was gebracht en in de shockroom was gelegd. Hij had een CVA gehad maar was uit bed geklommen en lag languit op de grond naast z'n bed. Marieke en ik moesten met hem voor een CT-scan. Hij was vast gebonden op bed en heel agressief. Vlak voordat we hem op de tafel moesten leggen, hebben we hem even een spuit Valium in z'n hand gespoten en binnen twee seconden was hij van de kaart. Grappig om te zien. We hebben snel de scan gemaakt en hem weer op bed vastgebonden voordat hij weer bij zou komen. Ook had ik een patiënt met een intoxicatie. Hij had een één of ander giftig middel gedronken omdat hij een beetje depressief was en die werd vanmiddag ook ineens heel agressief. Hij was op de grond gaan liggen, had zijn infuus eruit getrokken en lag in zijn eigen bloed en bende te schelden op ons. We hebben hem weer terug in bed gebonjourd en hem een nieuwe venflon (infuusnaald) gegeven en ook een kalmerend middel ingespoten. Omdat hij niks te doen had, zat hij steeds aan de druppelkamer van zijn infuus te knoeien, dus ook zijn handen hebben we maar even vastgebonden. Dat doen ze hier gewoon met een rolletje verband. Niet te moeilijk.. We hadden deze week heel veel miskramen. Elke dag wel eentje. Maandag begon het al. Ik stond samen met Marieke op de behandelkamers. Daar worden de patiënten vaak als eerste naartoe gebracht als ze binnen komen, en ik zag buiten een meisje strompelen. Ik ben er naartoe gegaan en vroeg wat er aan de hand was. Toen zei ze dat er een baby'tje tussen haar benen bungelde, dus ik heb haar gelijk op de behandeltafel gelegd, het maandverband verwijderd en toen zag ik een klein foetusje van ongeveer drie maanden liggen. Het zat met de navelstreng nog vast aan de moeder, want de placenta was er nog niet uit. We hebben de navelstreng doorgeknipt en het kindje naar het lijkenhuis (mortuarium) gebracht. één armpje was helemaal zwart en de darmpjes lagen ook buiten het lichaampje. Daarvoor hadden we ook al een miskraam gehad. Dat meisje wist niet dat ze zwanger was en bloedde heel erg. We wisten eerst niet dat het een miskraam was, dus ik haalde die doek tussen haar benen vandaan toen ik ineens een klein kindje zag liggen. Ik schrok best wel. Ook dat kindje hebben we naar het lijkenhuis gebracht en Marieke en ik mochten mee. Het was daarbinnen net zo'n slachthuis. In het voorste gedeelte staan allemaal één persoons koelcellen en die mensen kun je niet zien liggen maar toen we naar achteren liepen kwamen we in de grote koelcel en daar stond aan weerszijde een stellage van ongeveer zes plekken breed en vijf plekken hoog, waar allemaal lijken lagen. Het stonk verschrikkelijk en het was net alsof die mensen daar gewoon "neergegooid" waren. Ze waren niet eens netjes afgelegd en sommigen zaten gewoon nog helemaal onder het bloed etc. Heel eng om te zien. We zijn daarom ook snel weer naar buiten gegaan met een naar gevoel.
Voor de rest is het super leuk op de SEH en maken we veel mee. Van de week werd er een kindje van ongeveer vijf jaar oud binnen gebracht door een wild vreemde vrouw. Het ventje had een groot gat boven zijn oog en die vrouw had hem op straat gezien, opgepakt en naar de SEH gebracht. Om het te hechten hadden we toestemming nodig van familie dus die vrouw moest eerst de familie gaan opzoeken ergens in Paramaribo. Ik heb toen even een poosje voor babysitter gespeeld. Echt niks is te gek hier! Als er geen bedden meer over zijn, worden de mensen gewoon opgevouwen en in een kinderledikant gepropt..

Ik heb mijn stage op de Verloskamers vorige week niet echt leuk afgesloten. Vorige week woensdag werd en een vrouw op de verloskamers gelegd met een super slecht CTG. Had kindje had het heel zwaar en omdat die vrouw geen vruchtwater had, was het kindje zijn eigen reserves aan het opmaken en had het dus heel zwaar. Het mocht niet te lang meer duren. We hebben het CTG afgescheurd en direct naar de arts gebracht. Die gaf opdracht om met spoed naar de OK te gaan. Ik ben samen met een co-assistent en die vrouw de ambulance ingesprongen maar we hadden geen idee waar we heen moesten. We hebben uit het raam nog geschreeuwd en kregen de opdracht om naar de kraamafdeling te gaan. We hebben in de ambulance besloten om eerst naar de SEH te gaan om daar een rolstoel te halen en dan door te gaan naar de kraamafdeling. Bij de SEH was er in geen velden of wegen een rolstoel te bekennen dus we hebben die vrouw tussen ons in naar boven gesjouwd. Op de kraam aangekomen moesten we haar eerst weer aan de CTG leggen en toen kregen we telefoontje van de arts dat we met spoed naar de OK moesten gaan. Wij vonden het sowieso al heel raar dat we niet gelijk naar de OK mochten maar goed. Op de OK aangekomen hebben we ons snel omgekleed en mochten we de keizersnede live meemaken. Het werd met grof geweld gedaan en toen het kindje eenmaal eruit was, werd het gelijk gereanimeerd en beademd. Niet echt prettig om te zien. De zuurstoffles op de OK was lek en ze hadden geen andere, dus we hebben het met z'n tweeën op een lopen gezet naar de couveuse afdeling om een andere te halen. Teruggekomen werd het kindje daar op aan gesloten en hebben we het snel naar de couveuse afdeling gebracht. Terug op de afdeling kregen we op onze kop van de arts dat wij als twee stagiaires in zo'n hectische toestand, zonder ervaren verloskundige met die vrouw naar de OK waren gegaan, maar we konden er zelf niet veel aan doen. Wij hadden het beste voor en de verloskundige had ons uit de ambulance moeten slepen. We waren kapot en zijn direct naar huis gegaan. De volgende dag hadden we een gesprek met de verloskundige, artsen en alle andere disciplines. De meeste stonden achter ons maar de desbetreffende verloskundige en nog een andere waren fel tegen ons en wij kregen overal de schuld van. Op een gegeven moment begon ze te huilen en te schreeuwen tegen ons en zijn wij weggelopen. We wilden naar huis gaan, maar omdat het m'n laatste dag was, kon ik dat niet maken. Toch maar verder gegaan met werken en 's middags had ik weer een bevalling. Het kindje kwam eruit en ik knipte de navelstreng door en toen zag ik pas wat er aan de hand was. Het kindje had de darmen en een gedeelte van het maagje naast het lichaampje liggen. Ik schrok en heb het kindje snel opgevangen en onder de warme lamp gelegd. Daar hebben we het gelijk beademd en daarna naar de couveuse afdeling gebracht. Daar kreeg ik gelijk al te horen dat ze niks meer voor het kindje gingen doen omdat de ouders geen geld hadden en ze er volgens mij ook geen zin in hadden. Ze gingen wachten tot het kindje zou overlijden. Ik ben uit m'n werk nog even naar beide kindjes wezen kijken. Die van de keizersnede maakt het nu gelukkig goed en ligt nog op de couveuse afdeling. Het kindje met de darmpjes en maagje buiten het lichaam is overleden. Ik was op dat moment echt blij dat ik naar een andere afdeling mocht.

Dusja, dat waren mijn ervaringen in het leven in SU alweer.. Het is hier heerlijk weer nog steeds. Soms echt bloedje heet. Afgelopen weekend heeft het wel veel geregend en toen waren we lekker een dagje op Overbrigh. Dat is een strand lekker aan de rivier met hutjes waar we lekker onze hangmat op hebben gehangen en lekker chillen maar..
We zitten ondertussen ook al weer op de helft van onze stage. Het gaat zo ontzettend snel voorbij , maar we genieten nog elke dag!

Tot de volgende keer!!! -x-x-x-