Live in #SU

Halloo allemaal,

Eindelijk weer een verslagje uit Suriname.. Het gaat goed! Op dit moment is het heel warm hier. Het is hier 17:00 en nog steeds 31 graden.. Vandaag over tien weken komen we al weer terug. Het gaat echt snel voorbij. ZOndag avond zaten we van half vijf tot half negen zonder stroom. Heel het land had geen stroom, geen idee wat er aan de hand was, maar het was echt pikkie donker! We moesten op de tast ons bord leegeten en maar afwachten wat er binnen kwam. We hadden ook geen water dus afwassen ging ook niet. Toen om half negen hadden we eindelijk weer ligt. Een uurtje later viel weer de stroom uit en hebben we weer een half uur in het donker gezeten. Ook gisteren avond viel ineens de stroom weer uit en was het weer aarde donker. Om half elf hadden we ineens weer stroom. De airco sprong ineens weer aan dus ik schrok me kapot.
Gister avond hebben we eindelijk weer eens lekkere Hollandse groeten gegeten: Bloemkool met aardappels.. Ondertussen worden we buiten helemaal lek gestoken door de muggen, dus we lijken wel een stel paddenstoelen hier.. Ik word echt gek van die beesten en loop de hele tijd rond me heen te slaan, maar het is te warm om binnen te zitten dus ik heb niet veel keus.
De ouders van Dick zijn gisteren ook aangekomen in Paramaribo en ze hebben bolussen voor me meegenomen, dus ik zit nu in Suriname lekker aan een Zeeuwse bolus..

Vorig weekend hebben we een rondvlucht gemaakt boven Paramaribo. Was echt super gaaf! We gingen met een heel klein gammel vliegtuigje de lucht in en hebben boven de stad en de rivier een rondvlucht gemaakt. Echt mooi! We hadden alleen heel erg turbulentie dus we stuiterden alle kanten op in de lucht. M'n maag zat halverwege m'n strottenhoofd en m'n andere organen hebben ook drie rondjes gedraaid. Toen we na een half uurtje weer gingen landen, stuiterden we ook eerst een paar keer op de landingsbaan, maar ik was blij toen we weer beneden waren.

Afgelopen weekend hebben we Brownsberg beklommen. Om acht uur smorgens moesten we bij een hotel zijn en we kwamen twintig minuten te laat aan. We zijn dus al helemaal ingeburgerd met het te laat komen, want dat is hier heel normaal. We zijn met een busje de berg opgereden over van die gammele, haarspeldbochten tot het hoogste punt en toen hebben we eerst lekker van het uitzicht genoten. Daarna onze rugtassen gepakt en de jungle ingegaan een eind naar beneden gelopen tot we na ongeveer anderhalf uur lopen bij de waterval aankwamen. Was zo gaaf! We hebben lekker afgekoeld onder de waterval en toen begon de ellende, we moesten weer terug naar boven. De vorige dag had het geregend dus op sommige plekken was het mega glad en ik ging natuurlijk weer onderuit. Ik dacht "Nu ga ik voorzichtig lopen" maar met dat ik dat dacht lag ik alweer languit in de modder. Daar moet je dus echt weer Coomans voor heten:).. Het was echt stijl omhoog klimmen, onder bomen door en overal zaten van die grote boomwortels in de grond. We moesten trappen opklimmen en soms moest je een stap maken van een meter hoog, of je moest weer een meter naar beneden springen. We waren halverwege toen we bij een andere waterval aankwamen. Het was echt super mooi! Ook daar weer even lekker afgekoeld onder de waterval. Het water was ijskoud. Daarna begon onze klimtocht naar boven weer verder. We waren echt kapot toen we boven kwamen, maar het was echt gaaf. We zaten net en toen kwam er een man naar ons toe. Hij had apen in de boom gezien en we moesten komen kijken.. En inderdaad boven in de bomen zat een groep grote brulapen. We konden ze goed zien en toen we verder liepen hebben we nog twee andere soorten apen gezien.. Tijdens het eten hebben we ook nog een slang gezien. Weer een topdagje gehad.

Zaterdag was het Koningsdag... Om toch een beetje een koningsgevoel te hebben, zijn we een beetje creatief geweest. We hadden natuurlijk geen vlag, dus ik heb drie jurkjes uit m'n kast gepakt: een rooie, witte en een blauwe en met een beetje fantasie hebben we daarmee een vlag in elkaar geknutseld. Met een beetje oranje papier hebben we er zelfs nog een wimpel aan kunnen knutselen en met een paar wasknijpers hebben we de vlag aan de tralies voor ons raam gehangen.. Toch nog een beetje een koningsdag gevoel.

Op de Spoed Eisende Hulp is het echt leuk. Gisteren was het ontzettend chaotisch omdat het heel erg druk was. Er komen heel veel aanrijdingen binnen en die patiënten hebben vaak alles open liggen. Veel grote hoofd- en beenwonden. Gisteren een patiënt waarbij het bot helemaal uit haar been stak.
Vandaag ook een rare dag gehad. Er kwam een vrouw binnen die 23 zwanger was. Ineens kwam die man naar me toe rennen "Het kindje komt!" Ik ben snel gaan kijken en zag inderdaad het kindje komen. Het kindje zat nog in de placenta en het kwam in z'n geheel naar buiten maar het zat halverwege nog vast, dus de helft was er al uit. Ik heb snel de arts gehaald en die kwam achter me aan strompelen. Ze kwam binnen en zei "Ja, het kindje gaat komen nu." En toen liep ze op d'r dooie gemakkie weer weg. Ik dacht "Neeeeeee, heb ik weer." Stond ik daar dan in m'n eentje met een barende vrouw wiens placenta inclusief baby er half uit hing. Gelukkig heb ik stage gelopen op de verloskamers en dacht ik wel te weten hoe ik dit aan moest pakken en dacht "Ik ga dit gewoon doen, dan maar zonder arts." Ik heb met m'n handen op de buik geduwd om de baarmoeder te stimuleren en de placenta naar beneden te duwen. Er kwam al iets meer beweging in en toen ik vroeg of ze mee wilde persen was het er al snel uit. Ik heb snel getoucheerd of er niks achter was gebleven. Toen dit niet het geval was, heb ik een stagiaire gevraagd om die vrouw te wassen en te verschonen en ondertussen heb ik me over de foetus ontfermt. Het zat dus nog in de placenta en toen heb ik eerst de placenta open gescheurd om het kindje eruit te halen. Het zat natuurlijk nog vast aan de navelstreng dus die heb ik eerst afgeklemd en doorgeknipt. Daarna het kindje gewogen (bijna 200 gram) en toen de placenta opgeruimd. Het hoofdje van het kindje zat op de één of andere manier helemaal vol water en het mondje stond helemaal open, het zag er heel naar uit. Het kindje (meisje) aan de moeder laten zien en die leek er helemaal niet getreurd om te zijn. Daarna het kindje in een nierbekken gelegd zodat de andere zuster het naar het mortuarium kon brengen. Ik was er best kapot van!
Vanmiddag mocht ik met de ambulance mee. Ik kreeg ineens een geel hesje om m'n schouders gegooid met de mededeling "Je gaat mee met de ambu!" Uhh Okee waar gaan we naartoe? Wat is er gebeurd? Waar moeten we rekening mee houden? Geen idee.. Dan maar instappen, sirenes aan en gaan.. We kwamen bij een oud huisje en daar lag een vrouw in bed te kramperen van de pijn. Na wat vragen gesteld te hebben bleek dat ze ongelukkig gevallen was en nu ontzettend veel pijn had in haar bekken. Ik vroeg haar de benen naast elkaar te leggen en met veel pijn en moeite zag ik dat het ene been korter was als het andere, en dat duid vaak op een bekkenfractuur. We hebben een deken strak om haar heupen gebonden en op de brancard gelegd. De wegen zijn hier nou niet echt heel geweldig en ze stuiterde alle kanten op op de brancard. Ze gilde het uit van de pijn natuurlijk. Toen we in het ziekenhuis waren hebben we foto's laten maken en ze had inderdaad een bekkenfractuur en is nu opgenomen.
Ik heb ook al een paar goeie blunders meegemaakt. Ik zal er eentje vertellen en niet allemaal want anders word ik afgekeurd als verpleegkundige. Ik moest vorige week een maagsonde steken bij een patiënt en ook een blaaskatheter. Ik weet niet wat er gebeurde maar ik gebruikte die maagsonde als blaaskatheter. Ik had het nog helemaal niet door, tot ik een patiënt zag zitten met zo'n katheter in z'n neus en ik dacht "Die lijkt wel heel erg veel op die slang die ik net als blaaskatheter heb gebruikt." En toen viel het Surinaamse Dollardje.. Voordat de arts binnen kwam, heb ik snel die katheter er weer uitgehaald en een blaaskatheter erin gedaan. Ik voelde me echt zo dom!!xD
Voor de rest is het echt hard werken op de SEH, vooral met drukke dagen. Vorige week een man die heel erg onrustig was en 's nachts helemaal in elkaar getimmerd was. Er was helemaal niks meer van z'n gezicht te zien, zo dik en opgezwollen. Hij had twee grote gaten in z'n hoofd die gehecht moesten worden, maar hij was zo onrustig dat ik samen met mijn collega hem in de houtgreep moesten houden zodat de arts kon hechten. Maar met dat de arts die naald in z'n hoofd stak, werd hij vreselijk agressief dus wij hebben hem gelijk losgelaten maar toen zat die naald nog in z'n hoofd. Met gevaar voor eigen leven :) hebben we snel die naald verwijderd en hem maar met een gat in z'n hoofd laten liggen en overgedragen naar de afdeling. Die waren daar niet zo blij mee natuurlijk.. Vorige week ook nog een jongetje die door een wildvreemde vrouw naar binnen was gebracht met een gat in z'n hoofd. Die vrouw had dat ventje zien lopen met een gat in z'n koppie en er was niemand bij geweest, dus die vrouw bedenkt zich niks, pakt dat ventje op en brengt hem naar de SEH.. Om te hechten hebben we toestemming van de familie nodig dus we hebben die vrouw op pad gestuurd om de familie te zoeken. Ondertussen zat ik met dat kereltie opgescheept. Hij rende door heel de SEH heen en naar buiten dus ik rende achter hem aan en heb even voor babysitter gespeeld, met het gevolg dat ik helemaal onder het bloed zat. Gelukkig was het bijna drie uur en mocht ik naar huis. Zo maak ik echt elke dag weer rare dingen mee, maar het is echt super leuk! Heel veel afwisseling en je bent de hele dag bezig.

Nu ga ik snel m'n bed opzoeken want morgen gaat om kwart voor zes de wekker weer...

Welterusten iedereen en tot de volgende keer...

XXX